امروزه عکاسهایی هستند که از پرسپکتیو مناسب یا به زبان ساده تر از خطای دید بهره گرفته و شاید هم ما را گول می‌زنند تا عکس‌هایی جالب و در خور توجه به ما عرضه کنند....

تهیه و تدوین: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ/ مریم محبعلی نژاد

ساخت بناهاي متفاوت توسط بشر براي منظورها و كاربردهاي مختلف بوده است. بناهاي مذهبي، دولتي، صنعتي، يادبود، تجاري، مسكوني و گونه‌هاي مختلف ديگر هر يك كاربردي ويژه دارند كه بي‌ترديد شكل ظاهري آنها نيز متفاوت است.
اقوام مختلف با توجه به فرهنگ و بينش خود، براي ساخت و تزيين برخي بناها اهميت بيشتري قايل هستند. مثلاً مسلمانان همواره در ساخت و تزيين مساجد، زيارتگاهها و اماكن مذهبي با هنرمندي و ظرافت خاصي عمل كرده‌اند، به گونه‌اي كه مشابه آن در ديگر بناها كمتر يافت مي‌شود. تنوع اين بناها نيز بسيار چشمگير است كه در هر نقطه و مكاني به شيوه‌اي خاص بوده است.
توده مواد موجود در فضا كه به صورت يك يا چندين حجم توخالي ساخته مي‌شوند، معماري را شكل مي‌دهد. اين فضاهاي توخالي براي فعاليت انسانهاست. به جز مواردي خاص، معماري هنر نيست. حتي بناهاي يادبودي كه ظاهراً استفاده‌اي عملي ندارند، به مناسبتي خاص و به يادگار مسأله ارزشمندي كه براي كل جامعه مهم است، بنا شده‌اند. ايستگاه راه‌آهن، ساختمان يك كارخانه، ساختمان اداري و... با توجه به كاربردشان ساخته و تزيين مي‌شود. در ساختمان بنا، علاوه بر هدف و فضا، جنس مواد نيز موضوع مهمي است كه متناسب با شرايط اقليمي و نقشة ساختمان از مصالح گوناگوني استفاده مي‌شود.
اولين گام در عكاسي معماري آگاهي از اين عوامل است.
عكاس بايد براي كسب اين اطلاعات و بازديد از بنا وقت كافي صرف كرده و هنگام بازديد زواياي متفاوت آن را ارزيابي كند.
در مورد اغلب بناهاي تاريخي، مطالبي در كتابها و بعضاً دفترچه‌هاي راهنماي مربوطه چاپ شده كه براي شروع، راهنمايي‌هاي مناسبي در اختيار عكاس قرار مي‌دهد.

تجهيزات مورد نياز
1- دوربين: ثبت و ضبط دقيق‌ترين جزييات در عكاسي معماري ضروري است و بايد با وسواس، تصويرهايي با كيفيت بسيار خوب ارائه كرد. بنابراين، در عكاسي معماري اغلب از دوربين‌هاي قطع بزرگ و قطع متوسط يا از دوربينها و بك ديجيتال با كيفيت بالا استفاده مي‌شود.
در عكاسي معماري بايد خطوط و سطوح عمودي بنا در تصوير كاملاً عمودي باشند و چون با دوربين‌هاي قطع بزرگ به سادگي مي‌توان پرسپكتيو صحنه را كنترل و اصلاح و خطوط و سطوح را عمودي ثبت كرد، از اين دوربينها بيشتر استفاده مي‌شود.
البته با دوربينهاي SLR و لنزهاي Perspective Correction نيز مي‌توان به عكاسي معماري پرداخت. با لنزهاي Perspective Correction تا حدودي مي‌توان پرسپكتيو را كنترل كرد و يا در صورت عدم دسترسي به لنزهاي Perspective Correction تلاش شود كه در حد مقدور خطوط عمودي ساختمان دچار اغتشاش نشود و تصويرهايي با كيفيت مطلوب ارائه شود.
به عبارتي ديگر از اصول اوليه عكاسي معماري، كج نبودن خط افق در تصوير، عمود بودن كامل ساختمان و خطوط و سطوح عمودي آن در تصوير است، اما در مورد بناهاي مدرن كه كيفيت گرافيكي نماي آنها چشمگيرتر است، مي‌توان از زواياي غيرمتعارف و وجود پرسپكتيو سود جُست و اندكي از اصول اوليه چشم‌پوشي كرد.
2- سه پايه: عكاساني كه به كيفيت و وضوح كامل تصوير خود مي‌انديشند، استفاده از سه پايه عكاسي را بسيار جدي تلقي مي‌كنند. از سويي ديگر براي اينكه تصوير از بيشترين وضوح برخوردار باشد، نبايد در محيط‌هاي كم‌نور يا فضاهاي داخلي بدون آنكه دوربين بر روي سه پايه نصب باشد، اقدام به عكاسي كرد.
3- حساسيت زياد و فوق‌العاده زياد كمتر در عكاسي معماري مورد استفاده قرار مي‌گيرند. زيرا حساسيت زياد با افزايش دانه‌ها، جزييات تصوير را كاهش مي‌دهند. از اين رو استفاده از فيلم‌ يا حالتهايي با حساسيت متوسط و كم براي كاهش دانه‌ها و افزايش جزييات در تصوير ضروري است.
4- فيلتر: فيلترهاي زرد، نارنجي و قرمز در عكاسي سياه و سفيد براي تشديد كنتراست ابرها و آسمان و كنترل تيرگي آسمان و فيلتر پولاريزه براي از بين بردن انعكاس‌هاي نامطلوب در شيشه‌ها و همچنين تيره‌كردن آسمان در عكاسي رنگي بيشترين استفاده را در عكاسي معماري دارد. همچنين فيلترهاي تصحيح در عكسبرداري رنگي از فضاهاي داخلي كه با منابع نور مختلف روشن شده است، كاربرد دارد.

نقش نور در عكاسي معماري
اجسام گوناگون موجود در طبيعت داراي سه بُعد طول، عرض و ارتفاع هستند كه مجموع اين ابعاد، حجم را به وجود مي‌آورد. اما هنگامي كه اجسام به تصوير در مي‌آيند، خصوصيات سه ‌بُعدي آنها بر روي سطحي دو بُعدي نمايان مي‌شود. درست است كه توقع نداريم ابعاد حجم را در تصوير لمس كنيم، اما به كمك سايه‌روشنهايي كه بر روي حجم مورد نظر تشكيل مي‌شود، مي‌توان احساس حجم و برجستگي را در تصوير ايجاد كرد.
حجم‌هايي كه به طور يكنواخت و يكدست روشن ‌شده باشند و يا به طور يكدست در سايه قرار گيرند در تصوير از برجسته‌نمايي مطلوبي برخوردار نيستند. بنابراين، نور در عكاسي معماري اهميت فوق‌العاده‌اي دارد.
اغلب عكاسان براي عكاسي معماري و منظره مايل به استفاده از نور مايل صبحگاهي يا هنگام عصر هستند چرا كه اين نور كنتراست متعادلي دارد. اما نور نيمه‌ روز به خصوص در فصل تابستان شديد است و سايه‌هايي عميق ايجاد مي‌كند. در عكاسي معماري ايده‌آل آن است كه نماي اصلي ساختمان و يا قسمتي كه در تصوير مورد توجه اصلي قرار مي‌گيرد، در معرض تابش نور قرار گرفته و در سايه نباشد.
بهتر است نماهاي رو به مشرق هنگام صبح كه آفتاب به آنها مي‌تابد و بناهايي كه نماي اصلي آنها رو به مغرب است، هنگام عصر عكسبرداري شوند. هنگام عكسبرداري در نور صبحگاهي، براي اينكه بنا در تصوير از برجسته‌نمايي بهتري برخوردار باشد ترجيح دارد سايه‌هايي كه در سمت چپ ساختمان ايجاد مي‌شود، در تصوير بگنجانيد و هنگام عكسبرداري از بنا در غروب بهتر است زاويه عكسبرداري اندكي به سمت راست بنا متمايل باشد تا سايه‌هاي ايجادشده نيز در تصوير بيايد.
نورهاي بسيار ملايم و بدون سايه مانند نور هواي ابري يا مه‌آلود، احساس برجسته‌نمايي را در تصوير كاهش مي‌دهد.
عكسبرداري از بناهاي تاريخي و قديمي در شب هنگام (زير نور ماه) حالت جالبي را براي نشان‌دادن قدمت آنها به وجود مي‌آورد.
همچنين اغلب بناها هنگام شب زيباترند، به ويژه اگر از آنها عكس رنگي گرفته شود. تداخل و تركيب رنگهاي حاصل از نورهاي مختلف موجود نيز بر جلوه و زيبايي تصوير مي‌افزايد. دقت در نورسنجي استفاده از سه پايه و سيم دكلانشور نكات مهم در اين شرايط است. با نصب اين سيم در محل مخصوص و هنگام فشردن آن به خصوص در استفاده از سرعتهاي كم‌شاتر، دوربين دچار كمترين لرزش شده و از وضوح تصوير كاسته نمي‌شود.
عكاسي از بناهاي معماري در وضعيت ضد نور تصويري را مي‌سازد كه فقط كلياتي از ساختمان ديده مي‌شود. در حالت ضد نور چون منبع نور پُشت بنا و رو به عكاسي است، موضوع كاملاً تيره ديده مي‌شود و حالتي مرموز به خود مي‌گيرد.
عكسبرداري از جزييات ساختمان
علاوه بر نماي كلي، جزييات قابل توجه بنا از قبيل نقش و نگارها، كاشي‌كاريها و تزيينات روي ديوارها موضوع‌هاي خوبي براي عكاسي معماري تلقي مي‌شود. استفاده از نور مايل به ويژه براي عكسبرداري از نقوش برجسته و كنده‌كاري شده و همچنين درهاي حجاري‌شده براي تأكيد بر برجستگي‌ها و نقوش آنها ايده‌آل است.
براي اينكه ابعاد و شكل جزييات مورد عكسبرداري دچار اغراق يا اغتشاش نشود، بهتر است از لنزهاي تله و حتي‌المقدور از نماي كاملاً روبرو عكسبرداري انجام شود.
لنزهاي گوناگون تأثيرات مختلفي در تصوير نهايي به جا مي‌گذارند. لنزهاي وايد در فواصل نزديك ابعاد و تناسبهاي سطوح نزديك را درشت‌تر كرده و آنها را دچار دگروني مي‌كند و سطوح دورتر را كوچكتر نمايان ساخته و فضاي گسترده‌تري را به تصوير مي‌كشد. لنزهاي تله براي عكسبرداري از فاصلة دور يا عكسبرداري از جزييات بنا با درشت‌نمايي بيشتر مناسبتر است. اين لنزها زاوية ديد بسته‌تري دارند و فضاي كمتري را به تصوير مي‌كشند اما اگر از فاصله‌اي مناسب كه كل بنا در تصوير بگنجد عكسبرداري انجام شود با اين روش خطوط، سطوح و ستونهاي موازي عمودي بنا در تصوير موازي و عمودي ديده مي‌شود. در صورت عدم دسترسي به دوربينهاي قطع بزرگ يا لنزهاي Perspective Correction روش مفيدي براي اصلاح پرسپكتيو در عكاسي معماري است.
حذف زوايد: اگر در فضاي جلو بنا عوامل زائدي مانند تيرچراغ برق، درخت و مانند اينها وجود داشته باشد مي‌توان به بنا نزديكتر شد و از لنزهاي وايد استفاده كرد. بدين‌ترتيب عوامل نامطلوب از كادر تصوير خارج مي‌شود.
قاب‌كردن بناي معماري: هنگام عكسبرداري با لنزهاي وايد، اغلب فضاي آسمان زيادي در تصوير وجود دارد. برخي از عكاسان ترجيح مي‌دهند آسمان يكدست و صاف در تصوير نباشد. در اين صورت با افزودن چند شاخ و برگ در قسمت بالاي تصوير فضاي خالي آسمان را پر مي‌كنند.
درخت و شاخ و برگ آن نبايد روي ساختمان را بپوشاند. اين شيوه را اصطلاحاً قاب‌كردن نيز مي‌نامند. قاب‌كردن با عناصر و عوامل موجود در محيط صورت مي‌گيرد. ابتدا بايد زاوية ديد مناسب دوربين پيدا شود سپس در شرايط نوري مطلوب لنز مناسب انتخاب و عكسبرداري صورت گيرد.
براي اينكه بتوان بُعد و حجم بنا را در تصوير نشان داد و كمپوزيسيونهاي جالبتري ايجاد كرد، بايد زواياي متنوعي را جستجو كرد. چنين نيست كه در عكاسي معماري هميشه از زاوية روبرو آن هم از فاصله‌اي نسبتاً دور كه نماي ساختمان در تصوير گنجانده شود، عكسبرداري صورت گيرد. مثلاً مي‌توان به يكي از سطوح ساختمان به گونه‌اي نزديك شد كه سطح جانب دوربين در پلان اول تصوير بزرگتر ديده شود و مابقي در پلانهاي بعدي قرار گيرد. در چنين مواقعي نيز بايد تمام صحنه از وضوح كافي برخوردار باشد و سطوح و خطوط عمودي بر قاعدة تصوير عمود قرار گيرند و اگر از لنز وايد استفاده مي‌شود، نبايد اعوجاج ايجاد شود، بنابر اين استفاده از لنزهاي وايد Perspective Correction و در صورت عدم دسترسي از لنزهاي وايد 35 ميليمتري يا حداكثر 28 ميليمتري توصيه مي‌شود.
توجه به محيط اجتماعي و جغرافيايي پيرامون بنا اهميت ويژه‌اي دارد. بايد رابطه و موقعيت بناي معماري را با منظره اطراف آن درنظر گرفت.
وجود عامل زنده در بنا: بناي معماري، موجودي زنده نيست، بايد دقت كرد كه حضور موجودات زنده در تصوير بيشترين توجه را به خود جلب مي‌كند در مورد حالت و محل قرار گرفتن آنها دقت كنيد و توجه داشته باشيد كه فضاي كمي را اشغال كند و لطمه‌اي به كل تصوير نزند. البته وجود اين عوامل مقياس مناسبي براي نشان‌دادن ابعاد ساختمان است.

سسیل و جینز دو هنرمندی که با هم کار می‌کنند؛ آنها از طبیعت عکاسی کرده و در همان لحظه روی عکس قدری نقاشی می‌کنند...

نوردهی طولانی روشی عالی برای گرفتن عکس‌هایی منحصر به فرد و تزریق کردن احساساتتان در عکس است.
سسیل و جینز دو هنرمندی که با هم کار می‌کنند؛ آنها از طبیعت عکاسی کرده و در همان لحظه روی عکس قدری نقاشی می‌کنند.
عکس های آنها نتیجه نوردهی زیاد و حرکت عمدی نور است. ما جالب ترین عکس- نقاشی‌های آنها را گردآوری کرده ایم...

تهیه و ترجمه: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ/ مریم محبعلی نژاد

عکاسی معماری اهمیت بسیاری در بین معماران داره. مثل دفترچه یادداشتی می‌مونه برای ثبت نکاتی که در ساختمان‌های مختلف می‌بینیم. عکاسی معماری در 110 شاخه‌ی مختلف عکاسی یکی از متفاوت‌ترین انواعه. تفاوت این نوع عکاسی معمولا در هدف عکاس هست.
در این تاپیک به چکیده‌ی آموزش عکاسی معماری می‌پردازیم.

عکس معماری چیست؟
عکس معماری عکسیست که در آن سوژه نمای بیرونی، نمای داخلی، جزئیات ساختمان،‌ معماری محوطه، پل‌ها، مجسمه‌ها ، نورپردازی و مبلمان است. هر عکسی که موضوع آن اهمیت کاربردی یا زیبایی شناختی معماری و دیزاین معماری باشد شامل این نوع عکاسی است.
هدف از عکاسی معماری چیست؟
اصولا هدف از این عکاسی ذخیره‌سازی نکات با ارزش و‌ ثبت بنا در لحظات خاص است.
ـــ
دوربین:
اصولا دوربین‌ها از دسته‌های مختلفی تشکیل می‌شوند . ولی مهمترین این دسته‌ها compact و SLR ها هستند:
- دوربین‌های کامپکت از اندازه‌ی کوچکتری ساخته شده‌اند لنز غیر قابل تغییری دارند و دارای قیمت کمتری هستند. از یک مانیتور LCD و یا LED بهره می‌برند(LIVE VIEW). صدای کمتری تولید می‌کنند.


- دوربین‌های SLR یا D-SLR ها (تک عدسی انعکاسی- (single lens reflection دوربین‌های حرفه‌ای با اندازه‌ی به مراتب بزرگتر و سنگین‌تر هستند. بدنه و لنز قابلیت جا به جایی دارند. دارای یک چشمی هستند . و اغلب مانند دوربین‌های کامپکت دارای LIVE VIEW می‌باشند. اغلب بخاطر استفاده از شاتر پرده‌ای صدای بیشتری تولید می‌کنند. این دسته از دوربین ها معمولا دارای هزینه‌ی بسیار زیادی هستند.


دوربین‌های کامپکت صدای کمتری دارند وزن کمتری دارند و حمل آسانتری دارند و در عکاسی با این دوربین‌ها کمتر از دوربین‌های SLR دچار مشکل مجوز می‌شین. از طرفی بخاطر ثابت بودن لنز با محدودیت‌های زیادی رو به رو هستین. و اغلب دارای آپشن‌های کمتری هستند.
دوربین‌های SLR به شخص اجازه‌ی تعویض لنز، استفاده از امکاناتی مثل هود و سه پایه‌های مناسب رو می‌ده. کیفیت بالایی داره. در ایزو‌های بالا با افت کیفیت کمتری رو به رو می‌شه. و... اما وزن زیادی داره. هزینه‌ی بالایی داره. و اغلب هم عکاسی با استفاده ازش نیاز به مجوز داره.
هر دو مدل این دوربین‌ها خوب هستند و اغلب عکاس‌های حرفه‌ای از هر دو یکی دارند. اما برای استفاده‌ی آماتور سلیقه‌ای هست.
سه پایه : اغلب برای عکاسی معماری با توجه به نداشتن محدودیت وقت سه پایه توصیه می‌شه تا عکس‌ها با کیفیت بالاتر و لرزش کمتر گرفته بشه.

لنزها
لنزها اصولا یکی از قسمت‌های اصلی دوربین محسوب می‌شن. درواقع سومین عضو دوربین در مراحل تدریجی اختراعش لنز بوده. ( دومی دیافراگم و اولی اتاق تاریک ) . لنز‌ها نوع‌های مختلفی دارند . اما همه‌ی آنها از دو دسته‌ي اصلی zoom و prime تشکیل شده‌اند.

لنزهای prime لنز‌هایی با فاصله‌ی کانونی ثابت هستند. یعنی قابلیت زوم ندارند. و عدد کانونیشان ثابت است مثلا 50. و بر خلاف تصور بخاطر کیفیت بسیار بالایشان قیمت بالاتری نسبت به لنز‌های zoom دارند.
لنز‌های zoom دارای فاصله کانونی متغییر و متفاوت هستند. یعنی قابلیت زوم کردن دارند و عدد کانونی متغیری دارا هستند. مثلا 60-30(سی-شصت خوانده می‌شود).(رنج فاصله‌ی این عدد از عدد نرمال در عموم مردم اصطلاحا زوم اپتیکال گفته می‌شود) این لنز‌ها نسبت به لنز‌های prime ارزانتر با کیفیت کمتر و حجیم‌ترند.
انتخاب این لنز‌ها به توانایی مالی، نوع پروژه، قابلیت حمل و شرایط محیطی بستگی دارد. اما اغلب عکاسان آماتور از لنز‌های zoom بخاطر راحتی استفاده و تفاوت قیمت قابل توجه استفاده می‌کنند.



لنزها از نظر زاویه‌ی دید به 3 دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند.
Normal : زاویه‌ی دید موثر چشم انسان 46 درجه است . لنز نرمال به لنز‌هایی می‌گویند که محیط و عناصر موجود در اون همانگونه که هست و مطابق چشم انسان باشه . عدد کانونی نرمال در دوربین‌های مختلف با توجه به اندازه‌ی صفحه‌‌ی سنسور متفاوت است و رابطه‌ی مستقیم دارد. ولی حدود 35 تا 55 می‌باشد.
Wide: به لنزهایی می‌گویند که فاصله‌ی کانونی آن کمتر از حد نرمالش باشد . با این لنز‌ها زاویه‌ی دید افزایش می‌یابد در نتیجه عناصر دورتر و کوچکتر از اون چیزی که هست به نظرمیاد. عمق میدان( وضوح عناصر در نقاط مختلف فضا) افزایش پیدا می‌کنه. این لنز‌ها به فضا حجم می‌ده.
Tele: به لنزهایی تله می‌گویند که فاصله‌ی کانونی آنها بیشتر از حد نرمالش باشه. زاویه‌ی دیدکاهش پیدا می‌:نه اشیا بزرگتر از اون چیزی که هست مشاهده می‌شه. محیط و عناصر موجود در آن نزدیکتر به نظر می‌رسه. در فضا فشردگی ایجاد می‌کنه و پرسپکتیو تخت بوجود میاره.
در بعضی از لنز‌های زوم مثلا 120-18 هر سه این حالت‌ها وجود داره.
لنزی وجود داره به اسم PC ( PRESPECTIVE CORRECTION) که نوعی لنز wide اصلاح شدست . و استفاده‌ی اصلیش در عکاسی معماریه. در این لنز خطوط عمودی کنار عکس عمودی دیده می‌شن و عمق میدان وضوح بیشتری رو دارا هستند. این لنز‌ها به صورت prime هستند.

ابزارهای‌ اولیه تعریف شد. اما ابزار از اهمیت بسیار کمتری نسبت به علم و دانش برخورداره. عکاس تا وقتی تکنیک؛ هنر و روح عکس رو به تسخیر در نیاره نمی‌تونه اثر مناسبی رو ارائه بده.
در مباحث تکنیکی از اونجایی که دنیای دوربین‌ها به طرز خارق العاده‌ای در حال تغییر و پیشرفته؛ ‌و چنان گستردست که من از قدرت توضیح لیست‌وار نکاتش عاجزم صحبتی به می‌ون نمی‌ارم. بهترین راه یاد گرفتن این اصول تکنیکی و فنی شرکت کردن در کلاس‌های عمومی و آشنایی با دوربین دیجیتال هست. (در مبحث عکاسی معماری دوربین آنالوگ هزینهٔ بسیار سنگینی رو داره.) در غیر این صورت دوستان در بخش عکاسی اطلاعات مفیدی رو گذاشتن.
چیزی که در این تاپیک قصد دارم بگم سوژه‌شناسی معماریه. منظورم ذکر کردن جزء به جزء نکات قابل عکس گرفتن نیست. بلکه افزایش قدرت تشخیص سوژه‌ها، زوایای مناسب، ترکیب بندی، ‌ کادربندی و... است.
سوژه ‌یابی در عکاسی معماری نسبت به سایر عکاسی‌ها بسیار اصولی‌تر هست. از این رو تمریناتی رو در نظر گرفتم که پس از انجامشون دیدتون بسیار قوی‌تر می‌شه.
مرحله به مرحله حجم‌شناسی، بافت نگاری، ترکیب بندی و کادر بندی رو مرور می‌کنیم. بعد به سراغ ترکیب این چهار اصل می‌ریم.
مرحلهٔ اول حجم شناسیه. در معماری حجم مهم‌ترین عنصر بصری هست. حجم می‌تونه تبدیل به خط نقطه یا سطح بشه.
جسم حجم از نقاط مختلف، اهمیت زیادی داره. همون طوری که وقتی طراحی می‌کنید باید بتونید دید پرندهٔ ساختمان و دید انسان رو تجسم کنید در عکاسی هم باید بتونید تمامی‌ زوایا رو به راحتی تجسم کنید. به طوری که به صورت ناخودآگاه بتونید زاویه‌ و فاصله‌ای رو بدست بیارید که به هدفتون برسید.
در بعضی عکس‌ها نیازه که عکس بی‌حجم باشه. اولین پیشنهادم برای این عکس‌ها اینه که در صورت دیافراگم رو ببندید (عدد رو افزایش بدین) و سرعت شا‌تر پایین بیارین. دومین پیشنهادم اینه که فاصلهٔ کانونی دوربین رو افزایش بدین و خودتون از جسم بیشتر فاصله بگیرید. (زوم کنید) معمولا حذف حجم برای نشان دادن دیوار نگاره‌ها و یا جاهایی هست که حجم تخت هست.
در بعضی دیگر از عکس‌ها نیاز به عکاسی با در نظر گرفتن حجم هست. در این صورت دیافراگم رو با توجه به نیاز باز کنید (عدد رو کاهش بدین) (دربعضی مواقع لازم هست که دیافراگم بسته‌تر بمونه؛ بعدا در این باره توضیح می‌دیم). و فاصلهٔ کانونی لنز رو کاهش بدین.

تمرین اول: در این تمرین زمان اهمیت بسیار زیادی داره. در این تمرین در عرض ۵ روز ۱۰ عکس از اتاق یا اجزاء بگیرید که سوژه حجمی باشه که حجمش مشخص باشه اما نشه ماهیت حجم رو تشخیص داد. به طور مثال عکس زیر:

توجه کنید که زمان و محدودیت فضا اهمیت بسیار زیادی داره. تمرین این عمل علاوه بر قدرت تشخیص حجم به تعیین زاویه و کنترل فاصلهٔ مورد نیاز کمک زیادی می‌کنه.
۷ نکته برای بهتر شدن عکاسی معماری
وقتی در یک شهر بزرگ زندگی کنید هر روز را با کشش عکاسی از ساختمان ها سپری می کنید. اما وقتی به این حس زیبا عمل می کنید در می یابید که چه عکس های ضعیفی از این المان های به ظاهر ساده گرفته اید. این پست قصد دارد تا شما را هر چند ناچیز در برآوردن آرزویتان کمک نماید.

عکاسی از ساختمان ها یعنی عکاسی از یک موضوع بی نهایت ساده با کمترین مشکل. اما در همین سطح هم عکاس باید بتواند خیلی از شرایط را تحت اختیار داشته باشد. چگونه؟

فاصله کانونی
شما با استفاده از یک زاویه بی نهایت گسترده( wide) خواهید توانست از هر آنچه که در اطراف تان می گذرد عکس بگیرید. این به شرطی است که شما از لنزهای واید بهره بگیرید. همه لنزهای زیر ۳۵ میلی متر که تمام سطح سنسور را تحت پوشش قرار می دهند خواهند توانست دست شما را برای هر مانوری باز بگذارند.
اگر شما وضعیت ثابتی را نسبت به سوژه انتخاب کنید، به گونه ای که فاصله تان تا ساختمان بیشتر از فاصله کانونی دوربین تان باشد، آن وقت باید انتظار داشته باشید که ماشین ها و آدم ها در کنار ساختمان هم در عکس تان جای بگیرند. در این صورت عکسی واقع گرایانه خواهید داشت. پس باید فاصله کانونی خود را با سوژه محاسبه کنید و از لنزهای واید ۱۲ تا ۳۵ میلی متر استفاده نمایید.

دوربین تان را ثابت کنید.
وقتی از سوژه های ساختمانی عکس می گیرید بایستی به این نکته توجه کنید که دستان و سر شما تا حدی بیشتر بالا نمی روند و هرچه دستان شما از بدن تان فاصله بگیرد شما کنترل کمی بر عملکرد خود دارید. پس بهتر است از سه پایه استفاده کنید وگرنه قید عکاسی معماری را بزنید.


عکاسی با مقادیر ISO پایین
وقتی دوربین خود را ثابت می کنید یعنی آنکه در زمینه نور دچار کمبود خواهید شد. پس بهتر است در چنین شرایط سختی برای اجتناب از اغتشاش یا noise، مقدار ISO را کاهش دهید. همچنین می توانید سرعت شاتر را بالا ببرید….

روزنه دوربین را ببندید.
باز هم می گویم، اگر دوربین خود را ثابت کنید آنگاه با سرعت بالای شاتر دیگر نیازی به باز بودن روزنه دوربین نخواهید داشت. باز بودن حداقلی روزنه در چنین شرایطی فقط به شما در انداختن یک عکس با افکت های هنری کمک خواهد نمود. با حفظ روزنه دوربین در محدوده f8 اشتباهات دوربین به حداقل رسیده وعمق میدان هم شما را برای جاودانه کردن یک عکس معماری فوق العاده راهنمایی خواهد کرد.

همگرایی خطوط
ما بیشترین رئالیسم را در عکاسی معماری داریم ، و این به دست نیامده مگر با حفظ خطوط عمودی موجود در ساختمان ها ( که معمولا با حفظ فاصله شما با سوژه ارتباط دارد). در بیشتر اوقات شما به راحتی نمی توانید این خطوط را همان طور که می بینید در عکس خود حفظ کنید. نگران نباشید. هر چه همگرایی خطوط در عکس شما کاهش یابد عکس شما بهتر خواهد بود.

وضعیت دوربین
وقتی از لنزهای واید در عکاسی معماری استفاده می کنید باید نگران پس زمینه و پیش زمینه عکس هم باشید. کلا لنزهای واید یک حالت پرسپکتیو به عکس می دهند. به این ترتیب شما باید وضعیت استقرار دوربین خود را به نحوی طراحی کنید که با حفظ عمق میدان و فاصله کانونی هم عکس خوبی بگیرید و هم اشتباهات تان کم باشد و هم حس دراماتیک صحنه را حفظ کنید. شاید لازم باشد فاصله کانونی دوربین خود را بیشتر از حد معمول محاسبه کنید.

همیشه سمت راست قرار بگیرید.
یک نکته توریستی: همیشه سعی کنید سوژه خود را در سمت راست دوربین خود قرار دهید. اینگونه هر کسی که عکس را می بیند به قدرت عکاسی شما پی خواهد برد.